میکل آنجلوی سینما درگذشت.

 به فاصله یک روز پس از مرگ اینگمار برگمن (کارگردان نامدار سوئدی و سازنده آثارکلاسیکی چون مهر هفتم ،فانی و الکساندر ، فریادها و نجواها و پرسونا) در 89 سالگی ، یکی دیگر از غولهای نامدار سینمای جهان هم بدرود حیات گفت.میکل آنجلو آنتونیونی /Michelangelo Antonioni  ،فیلمساز نامدار ایتالیایی و معروف به میکل آنجلوی سینما ،31 جولای 2007 ،در 94 سالگی در شهر رم درگذشت.

                   

هر چند آنتونیونی از دودهه پیش به واسطه سکته ای فلج کننده ،قدرت تکلم را به کلی از دست داده بود و این عارضه به کلی او را به مرحله ناتوانی کشانده  ،اما سبب نشد که وی با همکاری ویم وندرس و استیون سودربرگ ،واپسین آثارش را بر پرده نقره ای نیاورد.
اهمیت کار آنتونیونی نه تنها به عنوان انتزاعی  سینماگری مولف ،بلکه به واسطه بازتعریف مجدد سینمای روایی،به چالش کشیدن خط داستانی و مهمتر بیان روابط پیچیده انسانی ،و زبان تصویری بسیار ناب و غریب اوست.

                                                                              

 فعالیت هنری وی در اوایل دهه 1940 به عنوان دستیار روبرتو رسلینی و مارسل کارنه آغاز گشت.در 1950 نخستین فیلم خود را با نام داستان یک  عشق ساخت .این نخستین فیلم وی  چرخشی آشکار از قرار دادهای سینمای نئورئالیسم ایتالیا  بود .در 1957 با ساخت فریاد/The Cry  (با بازی استیو کاچران)،آنتونیونی  به کلی از نئورئالیسم فاصله گرفت و با تاثیر  از کارل دره یه ر / Carl Dreyer و روبر برسون/ Robert Bresson ،همزمان با بهره گیری از بازیگران حرفه ای شروع به کنکاشی در عرصه زیبایی شناسی بصری نمود.

                                        

ماجرا (1960)/The Adventure   نمونه بارز این تلاش و نو آوری بود.فیلم به دلیل فقدان طرح داستان مشخص(جستجوی بیهوده برای یافتن یک زن گمشده) و مدت زمان بسیار طولانی (حدود 150 دقیقه)هر چند جایزه هیات داوران جشنواره کن را ربود ،اما از سوی تماشاچیان  جشنواره هو شد و  از سبک کاری آنتونیونی به نوعی ضد سینماتعبیر گردید،با این حال در زمره آثار کلاسیک تاریخ سینما در آمد.  این فیلم نخستین همکاری مونیکا ویتی ،ستاره زیبای سینمای ایتالیا با آنتونیونی بود که تا فیلم صحرای سرخ ادامه یافت. ویتی به ترتیب درشب(1961)/the night  ( با مارچلو ماسترویانی)،کسوف(1962)/The Eclipse (با آلن دلون) و صحرای سرخ(1964)/Red Desert (با ریچارد هریس)،ظاهر شد. از فیلم شب  رفته رفته پیرنگ روانشناسانه روابط عشقی  به ترتیب تغییر می کند،در شب داستان عدم تفاهم یک نویسنده با همسرش،در کسوف، ماجراهای

                          

عشقی پیاپی  و در صحرای سرخ،استیصال و درماندگی  تم های عمده فیلمهای آنتونیونی هستند ضمن اینکه وی علاقه شدیدی به اختلاط واقعیت و توهم دارد و این موتیو ، بافت معمایی و مسئله تصادف را پر رنگ تر می کند.این امر نه به واسطه تکیه  صرف روی خط داستانی یا عکس العمل  و کنش بازی ،بلکه با  استفاده از تمهیدات بصری(مثلن به کارگیری شاتهای با فوکوس

                          

                                     

عمیق) و تدوین دینامیک و استفاده دقیق از ابزار و  عناصر معماری صورت می گیرد.آگراندیسمان(1966)/Blow-Up (با بازی دیوید همینگز،ونسا رد گریو و سارا مایلز) و همراهی موسیقی جز هربی هنکاک،-اولین فیلم انگلیسی زبان آنتونیونی -  از این حیث نمونه کاملی است، شاهکاری روانکاوانه و بی نظیر  به واسطه  بیان قدرتمند مفهوم شک و تردید ،طرح داستانی معما/تصادف، تدوین فوق العاده و  غنای تصویری.فیلم علاوه بر موفقیت تجاری و هنری و دریافت نخل طلایی کن ،در دورشته (کارگردانی و فیلمنامه) نامزد جایزه اسکار شد.داستان فیلم در لندن اواسط دهه 1960 روی می دهد و ماجرای یک عکاس معروف مجله مد را بیان می کند که تصادفن  متوجه جسدی در

                         

                                

 یک پارک می گردد.آگراندیسمان همچنین  نگاهی ژرف به رویدادهای اجتماعی دهه شصت(شورش جوانان شیفته موسیقی راک ،آزادیهای جنسی و ..)  می باشد. در این فیلم گروه موسیقی Yardbirds (متشکل از جف بک،اریک کلاپتن،جیمی پیج)نیز حضور دارد و صحنه ای که طرفداران پرشور هنگام اجرای گروه در یک کلوپ به سمت گیتار شکسته بک هجوم می برند  و نیز سکانس پایانی فیلم(بازی تنیس با هیچ چیز )فراموش نشدنی است.         

 زابریسکی پوینت (1970)/Zabriskie Point نخستین فیلم آمریکایی آنتونیونی و دومین قسمت از سه گانه ساکسونی وی می باشد.در این  درام نهیلیستی جذاب ،مارک فرچت و داریا هلپرین به همراه رد تایلور و پل فیکس حضور دارند.(ضمنن اولین حضور سینمایی هریسن فورد).داستان فیلم درباره دانشجوی جوان  انقلابی و شبه آنارشیست به نام مارک است که  پس از سرقت یک هواپیما با دختر پیشخدمتی به نام داریا  آشنا می شود و به اتفاق به ناحیه ای بیابانی موسوم به دره مر گ می گریزند و در آنجا بین این دو یک رابطه عاشقانه عجیب و غریب روی می دهد.بسیاری از منتقدین ،زابریسکی پوینت را  فیلمی با بازیهای بد ،شعاری،توخالی و ضعیف ترین اثر  آنتونیونی (هر چند بعدن تجدید نظرهایی صورت گرفت) دانستند.

                                

 فیلم شکست تجاری  وحشتناکی خورد و تجربه ناموفقی برای آنتونیونی در آمریکا بود.با این حال بعدها بازنگریهایی در قضاوت منتقدین صورت گرفت  و مثلن سکانس  عشقبازی  اشتراکی در شنهای داغ دره مرگ یا صحنه های انفجارها  و فیلمبرداری  عالی آلفیو کونتینی ، مورد ستایش قرار گرفتند.موسیقی درخشان  فیلم   گزینشی دقیق از آثار  رولینگ استونز،پینک فلوید،گریتفول دد،یانگ بلادز ، پتی پیچ و .. می باشد،.فیلمنامه فیلم به طور مشترک توسط آنتونیونی و سام شپارد نوشته شد.
پس از  زابریسکی پوینت در 1975  حرفه: خبرنگار/Professione: Reporter  با بازی جک نیکلسن و ماریا اشنایدر  به نمایش در آمد.این آخرین قسمت از سه گانه انگلیسی زبان آنتونیونی و آخرین فیلم مهم وی بود.جک نیکلسن نقش خبرنگاری را برعهده دارد که برای تهیه گزارشی به کشور آفریقایی چاد می رود.در بین راه  اتومبیل وی در صحرا در شن گیر می کند و وی به ناچار به یک متل بین راهی می رود.در آنجا با یک قاچاقچی اسلحه آشنا شده و پس از مرگ ناگهانی قاچاقچی ،وی تصمیم می گیرد که جای خود را با وی عوض کند.حرفه :خبرنگار هر چند در زمان خود با نقدهای ضد و نقیضی رو به رو شد،اما بعدها به عنوان یکی از آثار ممتاز آنتونیونی مطرح گردید.

                                     

مفهوم از خود بیگانگی و استحاله به بهترین نحو ممکن  و با ریتم کند فیلم آمیخته شده است. در اواسط دهه 1980 به علت حمله قلبی  وی قدرت تکلم خویش را از دست داد ،امری که سبب معوق ماندن بسیاری از پروژه های وی گردید ،با اینحال در 1995 ،به کمک ویم وندرس و آتوم آگویان فیلمی به نام ماورای  ابرها  و با بازی مارچلو ماسترویانی و جان مالکوویچ ساخت که

                             

بازگشتی خاطره انگیز به عالم سینما بود.در همین سال  جایزه اسکار یک عمر فعالیت هنری به عنوان یکی از اساتید سبک بصری  ،توسط جک نیکلسون به وی اعطا گردید.  در سال 2004 آنتونیونی به همراه استیون سودربرگ و وانگ کار وای فیلم اپیزودیک اروس /Eros را کارگردانی کرد.