آلبومهای موسیقی محبوب:گروهبان پپر(فلفل)

*Sgt. Peppers Lonely Heart's Club Band  یا به طور خلاصه "گروهبان فلفل" در ژوئن 1967 توسط گروه بیتلها عرضه شد. این آلبوم  از هر حیث از  متفاوت ترین  و بهترینهای تاریخ موسیقی راک به شمار می آید و شخصن آن را بزرگترین اثر بیتل ها می دانم.اصولن سال 1967 سالی پربار برای موسیقی راک به شمار می رفت چرا که در این مدت 6 آلبوم مهم و جریان ساز منتشر شدند

یعنی:

 The Velvet underground & Nico از گروه Velvet underground ، 
        Disraely Geaers ازگروه Cream ،
         The Doors از گروه Doors   ،
         The Piper At The Gates Of Down ازگروه پینک فلوید،
         John Wesley Harding از باب دیلن ،
         Are you Experienced از جیمی هندریکس .

به این 6 آلبوم کلاسیک باید آلبوم گروهبان فلفلی را هم اضافه کرد.این آلبوم  تقریبن 40 دقیقه ای و آلبوم بسیار مهم دیگر این گروه یعنی آلبوم سفید/The White Album (که در سال بعد و با الهام از رخدادهای سیاسی و اجتماعی عرضه شد)نه تنها نقطه اوج کار بیتلها بودند ،بلکه یک تعریف جدید را برای موسیقی سایکدلیک راک ارائه دادند..
در این آلبوم به تدریج بیتلها از ریشه های موج اول بریتیش اینویژن  و پاپ راک فاصله می گیرد و از طرفی روندی را که که با شب یک روز سخت /A Hard Day 's Night آغاز و با رولور/ Revolver به اوج رسانده بود به آرامی کنار می گذارد، چرا که دیگر نمی شد دگرگونی های اساسی را که مثلن  به لطف باب دیلن  در عرصه شعر و نوع موسیقی ایجاد شده بود نادیده گرفت.بیتلها در این آلبوم اهمیت بیشتری به تدوین صدا و افکت های خاص صوتی(مثلن صدای سگ و خروس در Good Morning,Good Morning )و حتی استفاده از سازهای نامتعارف(مثلن سیتار ،هارپسیکورد  و تامبورا) می دهند که تمام اینها یک نو آوری آشکار بود.دو ترانه A Day In The Life , Lucy In The Sky With Diamnonds  را می توان به عنوان دومثال بارز نام برد.اصولن سخت است که این آلبوم را به صورت تراکهایی منفصل در نظر گرفت،مثلن در مورد دو تراک اول آلبوم یعنی  Sgt. Peppers Lonely Heart's Club Band و With A Little Help From My Friends این تفکیک مشکل و چه بسا غیر ممکن است.به طور کل این آلبوم منحصر به فرد را می توان کولاژی از هنر Conseptual/مفهومی و پاپ آرت دانست.
به نظر من آهنگ A Day In The Life پس از گذشت 40 سال همچنان تکان دهنده و حیرت انگیز است.صدای بی خیال و رفلکتیو و ویتی جان لنون ،صدای  هیاهو و تشویق مردم و ارکستراسیون عجیب و غریب این ترانه را از هر حیث منحصر به فرد کرده است.
   Within You, Without You تلفیق جالب پاپ راک با  موسیقی هندی است و صدای خوش آهنگ جورج هریسون وصدای  سیتار راوی شانکار شنونده را گرفتار افسون خود می کند.Lucy in the Sky With Diamonds را باید از پیچیده ترین آثار بیتلها دانست ،ریتم عجیب این آهنگ هم از نظر ووکال و هم موسیقی و شعر عجیب وشبه پارودیک آن شنونده را چون آلیس به اعماق سرزمین عجایب  رهنمون می کند.

                              

**حواشی و جنجالها:

   آلبوم گروهبان پپر هم از طرف منتقدین و هم از طرف مردم ،بسیار مورد استقبال قرار گرفت.و اولین آلبوم راکی بود که جایزه Grammy را به عنوان بهترین آلبوم سال دریافت کرد.مجله رلینگ استون آن را به عنوان بهترین آلبوم موسیقی  که تاکنون ساخته شده معرفی کرد و شبکه VH1 در رنکینگ خود رتبه 10 را (در میان 100 آلبوم موسیقی راک)به آن اختصاص داد.هر چند گروه بیتلها در خلق آلبومهای خود آوانگارد بوده اند اما نمی توان تاثیری را که باب دیلن (مخصوصن) بر آنها گذاشته، انکار کرد.این نکته ای بود که بروس اسپرینگستین هم به آن اشاره کرده و گفته بود "که اگر دیلن نبود ،نه خبری از گروهبان فلفلی بود و نه بیچ بویز Pet Sounds را ساخته بود. "تاثیری که البته خود دیلن منکر آن است.
در کنار نظرات بسیاری از منتقدین که Sgt. Peppers Lonely Heart's Club Band را نه یک اتفاق مهم موسیقی بلکه یک اتفاق مهم تاریخی نامیدند(نظیر جفری استوکس)پاره ای از هنر مندان هم بودند که به هر دلیل(شما مثلن بخوانید حسادت)آن را فاقد ارزش بدانند.مثلن فرانک زپا در درمقاله ای در رلینگ استون نوشت که "آنها(بیتلها)این آلبوم را فقط برای پول ساخته اند.".
گروهبان فلفلی از جهاتی دیگر هم جنجالی بود.یکی از موضوعاتی که هنوز موجب بحث و جدل فراوان شده این است که بیتلها در این آلبوم نه تنها به صورت پنهان و آشکار به ستایش دراگ/Drug پرداخته اند بلکه حتی خود تحت تاثیرات ناشی از دراگ دست به خلق این آلبوم زده اند . از بارز ترین مواردی که این ادعا را تا مرز تایید می برند اشاره به سه حرف اول عنوان آهنگ         Lucy in  the Sky With Diamonds  یعنی L,S , D است که در کنار یکدیگر LSD   را می سازند،می باشد.این شبهه باعث شد که شبکه BBC  پخش این آهنگ را ممنوع کند.هر چند خود جان لنون منکر این امر شد که این ترانه ستایشی از LSD است و طی مصاحبه ای اظهار داشت که ایده این آهنگ را از نقاشی پسر کوچکش(جولیان) گرفته است.البته مساله به همین جا ختم نشد،       در ترانه    A Day In the Life جایی که پل مک کارتنی می گوید:
"  Found my way upstairs and had a smoke. Somebody spoke and I went into a dream "
می توان آشکارا اشاراتی را به مصرف ماری جوانا  دید.هر چند می توان به راحتی این را هم گفت که این ترانه می تواند ردیه ای بر فرهنگ دراگ هم باشد.در هر صورت نمی توان تنها یک تاویل را برای هر مورد پذیرفت. 
   ***گروهبان فلفل تنها از لحاظ موسیقایی مطرح نیست،بلکه طرح جلد این آلبوم  از بهترین آثار پیتر بلیک/ Peter Blake(  از بزرگترین هنرمندان پاپ آرت) می باشد.در روی جلد این آلبوم جان لنون،پل مک کارتنی،رینگو استار و جورج هریسن در یک پارک در حالی کت  سلطنتی  ارتش بریتانیا به تن کرده اند دیده می شوند.اما آنها در این ضیافت تنها نیستند،کافی است به پشت سر آنها نگاهی بیندازید ،با کمی دقت  در این کولاژ بی نظیر این افراد را می بینید:باب دیلن،کارل مارکس،زیگموند فروید(روانپزشک)،آلیستر کراولی(از رهبران اصلی ساتانیست ها)،کارل هاینس اشتوکهاوزن(آهنگساز آوانگارد)،مارلون براندو،اسکار وایلد(نویسنده)،ادگار آلن پو،لورل و هاردی،لنی بروس(کمدین) مارلن دیتریش(بازیگر)سر توماس ادوارد لورنس (لورنس عربستان/نظامی و سیاستمدار )مریلین مونرو(بازیگر)و خیلی های دیگر.ضمن این که مجسمه های مومی اعضای گروه هم در این ترکیب حضور دارند.