شاهراه ۶۱
علایق من (موسیقی ، ادبیات ،فلسفه ،سینما و ...)شاهراه ۶۱
علایق من (موسیقی ، ادبیات ،فلسفه ،سینما و ...)آلبومهای موسیقی محبوب:گروهبان پپر(فلفل)
*Sgt. Peppers Lonely Heart's Club Band یا به طور خلاصه "گروهبان فلفل" در ژوئن 1967 توسط گروه بیتلها عرضه شد. این آلبوم از هر حیث از متفاوت ترین و بهترینهای تاریخ موسیقی راک به شمار می آید و شخصن آن را بزرگترین اثر بیتل ها می دانم.اصولن سال 1967 سالی پربار برای موسیقی راک به شمار می رفت چرا که در این مدت 6 آلبوم مهم و جریان ساز منتشر شدند
یعنی:
The Velvet underground & Nico از گروه Velvet underground ،
Disraely Geaers ازگروه Cream ،
The Doors از گروه Doors ،
The Piper At The Gates Of Down ازگروه پینک فلوید،
John Wesley Harding از باب دیلن ،
Are you Experienced از جیمی هندریکس .
به این 6 آلبوم کلاسیک باید آلبوم گروهبان فلفلی را هم اضافه کرد.این آلبوم تقریبن 40 دقیقه ای و آلبوم بسیار مهم دیگر این گروه یعنی آلبوم سفید/The White Album (که در سال بعد و با الهام از رخدادهای سیاسی و اجتماعی عرضه شد)نه تنها نقطه اوج کار بیتلها بودند ،بلکه یک تعریف جدید را برای موسیقی سایکدلیک راک ارائه دادند..
در این آلبوم به تدریج بیتلها از ریشه های موج اول بریتیش اینویژن و پاپ راک فاصله می گیرد و از طرفی روندی را که که با شب یک روز سخت /A Hard Day 's Night آغاز و با رولور/ Revolver به اوج رسانده بود به آرامی کنار می گذارد، چرا که دیگر نمی شد دگرگونی های اساسی را که مثلن به لطف باب دیلن در عرصه شعر و نوع موسیقی ایجاد شده بود نادیده گرفت.بیتلها در این آلبوم اهمیت بیشتری به تدوین صدا و افکت های خاص صوتی(مثلن صدای سگ و خروس در Good Morning,Good Morning )و حتی استفاده از سازهای نامتعارف(مثلن سیتار ،هارپسیکورد و تامبورا) می دهند که تمام اینها یک نو آوری آشکار بود.دو ترانه A Day In The Life , Lucy In The Sky With Diamnonds را می توان به عنوان دومثال بارز نام برد.اصولن سخت است که این آلبوم را به صورت تراکهایی منفصل در نظر گرفت،مثلن در مورد دو تراک اول آلبوم یعنی Sgt. Peppers Lonely Heart's Club Band و With A Little Help From My Friends این تفکیک مشکل و چه بسا غیر ممکن است.به طور کل این آلبوم منحصر به فرد را می توان کولاژی از هنر Conseptual/مفهومی و پاپ آرت دانست.
به نظر من آهنگ A Day In The Life پس از گذشت 40 سال همچنان تکان دهنده و حیرت انگیز است.صدای بی خیال و رفلکتیو و ویتی جان لنون ،صدای هیاهو و تشویق مردم و ارکستراسیون عجیب و غریب این ترانه را از هر حیث منحصر به فرد کرده است.
Within You, Without You تلفیق جالب پاپ راک با موسیقی هندی است و صدای خوش آهنگ جورج هریسون وصدای سیتار راوی شانکار شنونده را گرفتار افسون خود می کند.Lucy in the Sky With Diamonds را باید از پیچیده ترین آثار بیتلها دانست ،ریتم عجیب این آهنگ هم از نظر ووکال و هم موسیقی و شعر عجیب وشبه پارودیک آن شنونده را چون آلیس به اعماق سرزمین عجایب رهنمون می کند.
**حواشی و جنجالها:
آلبوم گروهبان پپر هم از طرف منتقدین و هم از طرف مردم ،بسیار مورد استقبال قرار گرفت.و اولین آلبوم راکی بود که جایزه Grammy را به عنوان بهترین آلبوم سال دریافت کرد.مجله رلینگ استون آن را به عنوان بهترین آلبوم موسیقی که تاکنون ساخته شده معرفی کرد و شبکه VH1 در رنکینگ خود رتبه 10 را (در میان 100 آلبوم موسیقی راک)به آن اختصاص داد.هر چند گروه بیتلها در خلق آلبومهای خود آوانگارد بوده اند اما نمی توان تاثیری را که باب دیلن (مخصوصن) بر آنها گذاشته، انکار کرد.این نکته ای بود که بروس اسپرینگستین هم به آن اشاره کرده و گفته بود "که اگر دیلن نبود ،نه خبری از گروهبان فلفلی بود و نه بیچ بویز Pet Sounds را ساخته بود. "تاثیری که البته خود دیلن منکر آن است.
در کنار نظرات بسیاری از منتقدین که Sgt. Peppers Lonely Heart's Club Band را نه یک اتفاق مهم موسیقی بلکه یک اتفاق مهم تاریخی نامیدند(نظیر جفری استوکس)پاره ای از هنر مندان هم بودند که به هر دلیل(شما مثلن بخوانید حسادت)آن را فاقد ارزش بدانند.مثلن فرانک زپا در درمقاله ای در رلینگ استون نوشت که "آنها(بیتلها)این آلبوم را فقط برای پول ساخته اند.".
گروهبان فلفلی از جهاتی دیگر هم جنجالی بود.یکی از موضوعاتی که هنوز موجب بحث و جدل فراوان شده این است که بیتلها در این آلبوم نه تنها به صورت پنهان و آشکار به ستایش دراگ/Drug پرداخته اند بلکه حتی خود تحت تاثیرات ناشی از دراگ دست به خلق این آلبوم زده اند . از بارز ترین مواردی که این ادعا را تا مرز تایید می برند اشاره به سه حرف اول عنوان آهنگ Lucy in the Sky With Diamonds یعنی L,S , D است که در کنار یکدیگر LSD را می سازند،می باشد.این شبهه باعث شد که شبکه BBC پخش این آهنگ را ممنوع کند.هر چند خود جان لنون منکر این امر شد که این ترانه ستایشی از LSD است و طی مصاحبه ای اظهار داشت که ایده این آهنگ را از نقاشی پسر کوچکش(جولیان) گرفته است.البته مساله به همین جا ختم نشد، در ترانه A Day In the Life جایی که پل مک کارتنی می گوید:
" Found my way upstairs and had a smoke. Somebody spoke and I went into a dream "
می توان آشکارا اشاراتی را به مصرف ماری جوانا دید.هر چند می توان به راحتی این را هم گفت که این ترانه می تواند ردیه ای بر فرهنگ دراگ هم باشد.در هر صورت نمی توان تنها یک تاویل را برای هر مورد پذیرفت.
***گروهبان فلفل تنها از لحاظ موسیقایی مطرح نیست،بلکه طرح جلد این آلبوم از بهترین آثار پیتر بلیک/ Peter Blake( از بزرگترین هنرمندان پاپ آرت) می باشد.در روی جلد این آلبوم جان لنون،پل مک کارتنی،رینگو استار و جورج هریسن در یک پارک در حالی کت سلطنتی ارتش بریتانیا به تن کرده اند دیده می شوند.اما آنها در این ضیافت تنها نیستند،کافی است به پشت سر آنها نگاهی بیندازید ،با کمی دقت در این کولاژ بی نظیر این افراد را می بینید:باب دیلن،کارل مارکس،زیگموند فروید(روانپزشک)،آلیستر کراولی(از رهبران اصلی ساتانیست ها)،کارل هاینس اشتوکهاوزن(آهنگساز آوانگارد)،مارلون براندو،اسکار وایلد(نویسنده)،ادگار آلن پو،لورل و هاردی،لنی بروس(کمدین) مارلن دیتریش(بازیگر)سر توماس ادوارد لورنس (لورنس عربستان/نظامی و سیاستمدار )مریلین مونرو(بازیگر)و خیلی های دیگر.ضمن این که مجسمه های مومی اعضای گروه هم در این ترکیب حضور دارند.
آلبومهای موسیقی محبوب:Let It Bleed /بگذار جان بکند
*اگرچه Rolling Stones ضبط آهنگ "یو کنت آویز گت وات یو وانت " را در مارچ 1968 انجام داد یعنی پیش از انتشار آلبوم Beggars Banquet ،ولی ضبط آلبوم Let It Bleed (بگذار جان بکند یا بگذار خونش بریزد )در اوایل فوریه 1969 آغاز و تا نوامبر 1969 طول کشید.بیشتر این آلبوم بدون حضور برایان جونز ضبط شده است -که چند ماه پیش از انتشار این آلبوم در 27 سالگی درگذشت- وی تنها در اجرای دو تراک حضور دارد ، نوازندگی اتو هارپ در You Got The Silver و پرکاشن در آهنگMidnight Rambler.میک تایلور هم که جایگزین جونز شد در اجرای دو آهنگ حضور دارد یعنی "Country Honk" و "Live With Me".میک جگر،کیت ریچارد،چارلی واتس (درامر)و بیل ویمن (باس) همچنان اعضای ثابتند.
*ضبط این آلبوم در زمانی انجام شد که گروه با برایان جونز به بن بست رسیده بود ،این آلبوم فضای تیره و تار سالهای پایانی دهه 1960 را در خود دارد،خزان تابستانهای عشق ،بیم و امید سادو مازوخیستی ،نارکو کالچر ،جنگ ویتنام ،فاجعه آخرزمان و مرگ روح یوتوپیایی دهه 1960....المانهای لحنی متضاد طعنه آمیز گونه ،هتاک ،دراگی و شل و ول و در عیم حال پرسروصدا و خشن در ترکیببندی آنارشیستی فضای آلبوم کمک شایانی کرده اند ، آلبوم البته نسبت به شاهکار سال 1968 رلینگ استونز یعنی Beggars Banquet دارای اتمسفر آمریکایی بیشتری است.
لت ایت بلید به خاطر کیفیتهای والای هنری اش به همراه سه آلبوم دیگر استونز یعنی Beggars Banquet/1968 ,Sticky Fingers/1971 و Exile On Main St./1972 از مطرح ترین آلبومهای موسیقی راک به شمار می آید ، این آلبوم در دسامبر 1969 ، در انگلستان رتبه 1 را از Abby Road (از گروه بیتلز) گرفت و در جدول بیلبورد(در آمریکا) به مقام سوم رسید.ضمن اینکه منتقدین استقبال بسیار خوبی از این آلبوم کردند.در 1998 طی یک رای گیری که کیو مگزین از خوانندگانش به عمل آورد ،"بگذار خونش بریزد" رتبه 69 را در میان 100 آلبوم انگلیسی بدست آورد در حالی که در رای گیری سال 2000 همان مجله رتبه 28 را کسب کرد.در سال 2001 شبکه VH1 ، لت ایت بلید را 24 مین آلبوم موسیقی راک معرفی کرد و بالاخره در رده بندی مجله رلینگ استون در فهرست 500 آلبوم برتر تمام دوران ها ،رتبه 32 به این آلبوم رسید، استیو ون زنت ، گیتاریست بروس اسپرینگستین ،ضمن این که خاطر نشان می کند این آلبوم سرآغاز دوران دوم کاری استونز است، آن را بهترین آلبوم تاریخ موسیقی می داند.به نظر من بعد از آلبوم حیرت انگیز Beggars Banquet ، لت ایت بلید بهترین آلبوم گروه و در زمره 20 آلبوم مطرح موسیقی راک است.
*بلوز راک موجود در Beggars Banquet(آلبوم قبلی گروه ) اینجا هم ادامه یافته با این تفاوت که در اینجا با اثری اندکی اندکی هارد راک تر روبروییم و البته با قلمروی سک سی شیطان صفتانه بیشتری و رگه های غلیظ موسیقی کانتری و فولک.گوش دادن به Let It Bleed از ضروریات است، 3 تا از بهترین ترانه های موسیقی راک در این آلبوم قرار دارند:
"Gimme Shelter" یا سرپناهم بده با نوای گیتار سو سو زنش و شعری آپوکالیپتیک،"Midnight Rambler" یا ولگرد نیمه شب که الگو و تابلو پارتی دراگ است که هارمونیکا آن را به پیش می برد و ترانه گیج گننده و بسیار خوب"You Can't Always Get What You Want" یا همیشه نمیتونی اون چیزیو که میخوای بدست بیاری که به نوعی به عنوان Hey Jude استونز مطرح است با ساختاری حماسی و با شکوه و ووکال گروه کر باخ لندن .
البته نباید از اولین آهنگ کیت ریچارد در مقام خواننده اصلی یعنی ترانه سرمست کننده (You Got The Silver)که میکل آنجلو آنتونیونی در فیلم زابریسکی پوینت (1970) از آن استفاده کرد و بازخوانی فوق العاده "Love In Vain" یا عشق بیهوده رابرت جانسون که در مقام قیاس بیشتر به ریشه های آکوستیک بلوز کلاسیک نزدیکتر است غافل شد ،لاو این وین غمی نوستالژیک ،شل و ول ، خونسرد و راحت دارد ،و ماندولنیش را هم جناب ری کودر می نوازد.
*طرح جلد این آلبوم تصویری است از یک مجسمه سوررئال که توسط رابرت براون جان طراحی شده است.این تصویر شامل صفحه ضبط شده آلبوم Let It Bleed است که بر روی یک گرامافون عتیقه قرار دارد که تکیه گاه آن یک سوزن گرامافون عوض کننده صفحه است،ضمن اینکه توده ای از اشیاء مختلف هم به چشم می خورند :یک لاستیک کوچک،یک پیتزا،یک صفحه ساعت ،یک کیک که یادآور سبک اندود کاری آرت دکوست ،و بالاخره خوداعضای گروه که به صورت مجسمه های کوچکی روی کیک قرار داردند.کیک توسط یک نویسنده گمنام کتابهای آشپزی به نام دلیا اسمیت طبخ شد.در ضمن در طرح داخلی آلبوم یک پیغام جالب درج شده است:"این آلبوم باید با صدای بلند پخش شود".برادران مایزلیس در 1969 مستندی کلاسیک به نام "سرپناهم بده "/Gimme Shelter ساختند که کنسرت جنجالی رولینگ استونز در آلتامونت را همراه با حواشی مرگبارش به تصویر می کشد ،چندتایی از ترانه های این آلبوم در این کنسرت اجرا شدند.همچنین مارتین اسکورسیزی در فیلم The Departed(از دست رفته)از ترانه "Gimme Shelter " در آغاز فیلم استفاده کرد.
* پایان مطلب:
بخشهایی از مصاحبه بلند جن اس ونر از مجله رلینگ استون (دسامبر 1995 ) با جناب میک جگر که به این آلبوم می پردازد :
....
-Let It Bleed چطور ؟همون موقع ضبط شده بود؟
-جگر:آره.اون هم همون زمان ضبط شد
-منظورتون چیه؟این دوتا رکورد قبلتر ضبط شده بودند.
-جگر:بعضی از اونها قبلتر ضبط شده بودند و بعدن دوباره آورده شدن.. . .
-میدنایت رمبلر،لاو این وین،یو کانت آلویز...،.این سه تا ترانه به نظر می رسه که از سیاه ترین آهنگهایی باشند که ضبط کردید.این آوازها خیلی مضطرب هستند و چشم اندازشون تیره و تاره.چرا از این دید دنیا رو دیدید؟ایده ها و موضوعاتی مثل تجاوز،جنگ ،جنایت و اعتیاد... ؟
-جگر:خوب ناهنجاری .دوران بسیار خشنی بود.جنگ ویتنام.خشونت رو صفحات تلویزیون ،غارتگری و سوختن.ویتنام اون جنگی نبود که ما به حس جنگ سنتی نسبت به اون داشته باشیم..چیزی درمورد ویتنام هست که اون رو از جنگ دوم جهانی متفاوت می کنه،حتی از جنگ کره و خلیج.واقعن جنگ کثیفی بود و مردم اونو نمی خواستن ،اعتراض می کردن و نمی خواستن بجنگن...چیزای استفاده می شد که قبلن هم بکار می رفتن ولی هیچکسی در مورد اونها چیزی نمی دونست،مثل ناپالم.
-شما می گید که جنگ ویتنام تاثیر خیلی شدیدی روی این آلبوم داشت؟
-جگر:این طور فکر می کنم.حتی وقتی هم که زمان محدودی رو د رآمریکا به سر می بردم تحت تاثیر قرار می گرفتم.همه اون تصاویری که از تلویزیون پخش می شد و علاوه بر اون اتفاقاتی که توی دانشگاهها می افتاد...شورشها
-کی میدنایت رمبلر رو نوشت؟
-جگر:این آهنگی بود که من و کیت واقعن با هم نوشتیم.برای تعطیلات تو ایتالیا بودیم.در شهر زیبای پوسیتانو یه چند شبی موندیم.خوب شاید بگید چرا اینقدر این آهنگ تیره و تار و سیاه اونم تو همچین جای قشنگی ساخته شده؟یه جای آفتابی.واقعن نمی دونم.ما هرچیو که اونجا بود نوشتیم با اون تغییرات و عوض شدنای گام..هرچی.همونطوری که من تو این کافه های کوچیک سازدهنی می زدم،کیت هم با گیتارش اونجا بود.
-"Gimmie Shelter" چطور؟
-جگر:این یه جور آهنگ آخر زمانی و آخر دنیاییه.واقعن آپوکالیپسه.همه آلبوم مثل اینه.
-ایده اینکه آهنگ لاو این وین رابرت جانسون رو دوباره اجرا کنین از کی بود؟
-جگر:نمی دونم.ما تنظیم رابرت جانسون رو کاملن تغییر دادیم.آکوردها ی اضافه روش گذاشتیم که تو نسخه جانسون نبود.بیشتر کانتریش می کرد و یه آواز عجیب و غریب دیگه شد چون که خیلی تیره و تار بود.رابرت جانسون یه ترانه سرای حیرت آوره ،آهنگهای اون بیشتر درباره عشق هستند،اما عشق های ویران کننده و محزون.
-و "You Can't Always Get What You Want"؟
-جگر:اون واقعن آهنگه خوبیه ،هرچند خودم دارم اینو می گم.
-چرا این آهنگ اینقدر محبوبه؟
-جگر:چونکه آواز و کر رو در امتداد هم داره.و مردم می تونن با این حرف شناسانده بشن که:هیشکی نمی تونه به اون چیزی برسه که اونا می خوان.ملودیش خیلی خوبه.تلاقی و تاثیر ارکستر همینطور که جک نیچه به این قضیه کمک کرد.همینطور اینکه این آهنگ همه جزئیات رو در خودش داشت .
-چیز دیگه ای هست که بگید در مورد لت ایت بلید؟
-جگر:فکر میکنم آلبوم خوبی بود.اونو جزو کارای مورد علاقم می زارم...
*پی نوشت جوکباکسی:
بدانلودید آلبوم Let It Bleed اثر Rolling Stones را:
پرسشها و تردیدهای جدید در باره مرگ جیم موریسن
آنجلا دونالد(آسوشیتد پرس)
پاریس-قرائن رسمی حاکی از این است که جیم موریسن خواننده نامدار Doorsدر آخرین روز حیاتش در پاریس به دیدن یک فیلم رفت ،به چند نمونه از کارهای ضبط شده گوش داد ، به خانه بازگشت ،سپس حالش رو به وخامت نهاد و در وان حمام منزلش در 27 سالگی در گذشت.با گذشت 36 سال از زمان مرگ این خواننده نامدار گروه Doors ،شایعات و ابهامات فراوانی درباره مرگ وی وجود دارد .آخرین مورد به داستان متفاوتی باز می گردد که سم برنت/Sam Bernett ،که سابقن مدیر یک کلوب شبانه در پاریس بود ه،در کتاب جدیدش به نام "پایان :جیم موریسن "بازگو می کند.به عقیده وی ،مرگ موریسن بر اثر استفاده بیش از حد هروئین در توالت کلوب رخ داده است.برنت شوک حاصل از دیدن جسد موریسن را اینگونه در کتابش توصیف می کند:خواننده پرشور گروه Doors ،پسر زیبای کالیفرنیا،تبدیل به تنی بیجان و مچاله در توالت کلوب شده بود.برنت که این کتاب را به زبان فرانسه نوشته ،بر این عقیده است که در ادامه دو دلال مواد مخدر جسد موریسن را به آپارتمان شخصیش بردند.برنت که در زمان مرگ موریسن در 1971 ،بیست و یکی دو ساله بود، بعدها کارش را به عنوان چهر ه ای شاخص در رادیو و مرکز دیسنی لند ادامه داد و گزارشهای او برای جستجوی علت مرگ موریسن سالها موجبات دردسر را برایش فراهم کرده بود ،به نحوی که وی تصمیم به مسکوت گذاشتن قضیه گرفته و تنها به پیشنهاد همسرش حاضر به نوشتن این کتاب شده است.هر چند یکی از مقامات مسئول پیگیری کننده، این را غیر محتمل می داند که پرونده مرگ موریسن مجددن بازگشایی گردد و یا در مورد یک اقدام از پیش طراحی شده برای این منظور ،به دلیل پایان محدودیت های زمانی و قانونی و مختومه شدن امر ،بحثی به میان آید.این امر در حالی است که استیون دیویس نویسنده کتاب "جیم موریسن:زندگی،مرگ و افسانه"می گوید که حاضر نیست به خاطر انتشار کتاب برنت تاریخ را بازنویسی کند و بر این باور است که این امر تنها به عنوان یک احتمال که از پیش مطرح بوده ،وجود دارد.وی بر این باور است که موریسن در همان شب مرگش در کلوب شبانه نبوده و پس از مصرف هم زنده مانده است.
موریسن در مارچ سال 1971 به دلیل مشکلات حقوقی و دردسرهای ناشی از آن مجبور به ترک خاک آمریکا و ورود به پاریس شد.در کنسرتی در فلوریدا به سال 1969 ،به اقدام علیه عفت عمومی(در آوردن آلت تناسلی و نشان دادن آن به تماشاچیان)متهم شد ;که این حادثه منجر به لغو کنسرتهای گروه و پدیدار شدن وجهه ای منفی در میان عموم گردید.
سپس موریسون در طول مدت آزادی مشروط و تقاضای استینافش در 1971 به فرانسه رفت و همراه دوست دخترش(پاملا کرسن / Pamela Courson) در آپارتمانی در پاریس اقامت گزید.در مدت اقامتش در پاریس موریسن بسیاری از اوقات در حالی که کیسه ای پلاستیکی را که حاوی نوشته هایش بود همراه داشت در خیابانها به پرسه زدن مشغول بود و به گشت و گذار می پرداخت.در این مدت وزنش به میزان بسیار زیادی افزایش یافت و سلامت وی به طور جدی در معرض تهدید قرار گرفت.
برنت در ادامه می گوید:"موریسن معمولن هر شب در پارتیهای کلوبهای شبانه و سیرک راک ان رول حضور داشت ،من جمله در" کلوب هیپ لفت بنک " که وی مدیریتش را بر عهده داشته است و اینجا جایی بود که اشخاص مطرحی همچون رومن پولانسکی(کارگردان) و مارین فیث فول(خواننده) معمولن آنجا می آمدند.
برنت وقایع آن شب را اینگونه شرح می دهد:"حوالی ساعت 1 بامداد موریسن به کلوب آمد و از دو دلال دراگ ،مقداری هروئین برای کورسن خرید،مدتی بعد موریسن ناپدید شد و بالاخره نگهبان ویژه کلوب که در توالت قفل شده را شکست با جسد وی مواجه شد.در ادامه یک پزشک بر بالین موریسن حاضر گشته و پس از مشاهده مقداری ناچیز کف و خون که از بینی موریسن جاری بود،تشخیص به استعمال بیش از حد هروئین/Overdose داد.برنت در ادامه اضافه می کند که :"به یاد ندارم موریسن آن شب هروئین مصرف کرده باشد ،هر چند وی به دلیل بیمی که از استفاده از سرنگ و تزریق داشت ،معمولن به مصرف استشمامی معروف بود."
وی در ادامه می گوید :"آن دو دلال دراگ بیش از هرچیز اصرار بر این داشتند که موریسن در حال بی هوشی موقت به سر می برد و حتی معتقد بودند که وی غش کرده است.لذا جسد وی را به خارج از کلوب بردند ."برنت به گفته خودش سعی داشته که این جریان مشکوک را هر چه سریعتر به مقامات پلیس اطلاع دهد ،اما صاحب کلوب به وی دستور می دهد که اقدامی نکند و بهتر است که در این قضیه دخالتی نکنند و خود را در معرض اتهام قرار ندهند."وی بر این باور است که" دو دلال دراگ سپس جسد موریسن را به آپارتمان وی برده و در وان حمام انداختند."
اما پاملا،دوست دختر موریسن -که سه سال بعد(1974) بر اثر استفاده بیش از هروئین فوت کرد-یک داستان کاملن متفاوت را برای پلیس تعریف کرد.وی گفت :"آن شب همراه جیم ،پس از رفتن به سینما و صرف شام ،وی به چند مورد از کارهای ضبط شده گوش داد و سپس خوابید".مطابق شهادت وی به پلیس ،"در نیمه های شب موریسن از خواب بیدار شده و پس از احساس کسالت مختصری ،به حمام رفت تا دوش بگیرد."در ادامه کورسن می گوید:" که پیکر بیجان موریسن را در وان حمام یافته است."
موریسن در 7 جولای 1971 در قبرستان پره لاشز/Pere Lachaise پاریس طی یک مراسم بدون تشریفات چندانی، به خاک سپرده شد.هیچ نوع کالبد شکافی روی جسد وی انجام نشد.