شاهراه ۶۱

علایق من (موسیقی ، ادبیات ،فلسفه ،سینما و ...)

شاهراه ۶۱

علایق من (موسیقی ، ادبیات ،فلسفه ،سینما و ...)

چهره های محبوب من:دانیل کن-بندیت

   

دانیل کُهن- بندیت

Daniel Cohn-Bendit

 

 دنیل کن بندیت یا کهن بندیت در چهارم آوریل 1945 از والدینی یهودی که در سال 1933 با قدرت رسیدن هیتلراز آلمان به فرانسه گریخته بودند متولد شد.ایام کودکی را در پاریس گذراند و در 1958 به آلمان غربی رفت و ایام مدرسه را در فرانکفورت گذراند هر چند او دو تابعیت آلمانی و فرانسوی را توامان داشت اما در واقع علاقه ای به تابعیت رسمی هیچکدام نشان نمی داد و در واقع خود را بی وطن می دانست.وی سپس از رفتن به خدمت سربازی نیز سرباز زد.کهن بندیت در سال 1966 به فرانسه بازگشت و به دانشگاه نانتره در شمال غربی حومه پاریس رفت و رشته علوم اجتماعی را برگزید و سپس به بزرگترین تشکیلات آنارشیستی در فرانسه یعنی "فدراسیون آنارشیستی" پیوست اما در 1967 از آن خارج شد و به همکاری با گروه محلی آنارشیستی نانتره و مجله نوات روژ پرداخت. هر چند وی مقیم پاریس بود اما بارها به آلمان سفرمی کر د و در جریان همین مسافرتها شاهد قتل بنو اوهنسروگ در 1967 و ترور نافرجام رودی  دوچکه در آوریل 1968 بود.(دوچکه و اوهنسروگ هردو  از فعالان دانشجویی مطرح بودند)این حوادث تاثیر عجیبی روی کن بندیت جوان گذاشت. وی سپس از کارل دیتریش ولف رهبر سازمان دانشجویی  اس پی دی برای سخنرانی پاریس دعوت به عمل آورد و به طور رسمی به فعالیتهای سیاسی واردشد،مجموع این اقدامات در وقوع حوادث ماه می تاثیر گذار بودند.

اتفاقاتی نظیر تظاهرات ضد دولتی دانشجویان آلمانی در  مقابل تالار اپرای برلین در ژوئن 1967 علیه حمایت حکومت آلمان غربی از شاه ایران که از آلمان  دیدار می کرد و قتل اوهنسروگ ،دادگاه بین المللی برتراند راسل ،فیلسوف نامدار انگلیسی دراستکهلم در مه 1967 و جمعی دیگر  از  روشنفکران برجسته آمریکا و اروپا،که ایالات متحده را بخاطر جنگ ویتنام محکوم کردند ،تظاهرات دانشجویان و روشنفکران  لهستانی به خاطر نبود آزادیهای هنری در ژانویه 1968 ،حمله پلیس ایتالیا در شهر رم در مارس 1968 به دانشجویان تجمع کننده ای که خواستار اصلاحات دانشگاهی بودند،تهاجم "تت" در ژانویه  1968 توسط ویت کنگها در ویتنام،تظاهرات بزرگ لندن در مارس 1968 تیتر اول اخبار جهان بودند و این اتفاقات سبب شدند دامنه اعتراضات به دانشگاه پاریس و بعدا تمام فرانسه کشیده شود.اولین تظاهرات به رهبری کهن بندیت در22 مارس 1968 انجام شد.ماجرا از این قرار بود که دانشجویان  که از چندی قبل بر سر برنامه ریزی کنترل شده زندگی و محدودیتهای محوطه دانشگاه   با مقامات مسئول به زدو خورد پرداخته بودند، ساختمان اداری را در 22 مارس تصرف کردند و خواستار آزادی دستگیرشدگان تظاهرات، گردیدند. یکی از رهبران رویزیونیست حزب کمونیست فرانسه توسط رئیس دانشگاه احضار شده و از او خواستند که دانشجویان را آرام سازد. اما دانشجویان او را از محوطه دانشگاه بیرون انداختند.این حرکت که کهن-بندیت سازماندهی و رهبری آن را برعهده داشت به "جنبش 22 مارس "مشهور شد و بنیان فکری آن تلفیقی از مارکسیسم،سکس و تفکرات آنارشیستی بود.در دوم می 1968 با تعطیل شدن دانشگاه دانشجویان خواستار حرکت به سوی مرکزپاریس شدند.در سوم ماه می تظاهرات رنگ ضد حکومتی به خود گرفت وشدید تر از قبل شدو دانشجویا ن علیه حکومت" شارل دوگل"،رئیس جمهور وقت فرانسه شعار میدادندو می گفتند "رژیم غیر قابل تحمل است" و روی دیوارها می نوشتند :"ممنوع,ممنوع است."در ایالات متحده آمریکا نیزحرکاتی که در پی قتل مارتین لوتر کینگ رهبر جنبش مدنی سیاهپوستان درآوریل 1968 آغاز شده بود با قیام فرانسه به مرحله تازه تری رسید. همچنین دانشجویان سیاه و سفید طی همان ماه، دانشگاه کلمبیا در نیویورک را تصرف کردند و آنرا به مرکز شورش در آن شهر تبدیل نمودند. ارتباطات میان کسانی که دردانشگاه بودند و محله های سیاهپوستان و پورتوریکوئی ها رد و بدل میشد. طبقه میانی شهر به دو کمپ متخاصم ـ کسانیکه از دانشجویان حمایت می کردند و کسانیکه حامی دانیل کن-بندیت و لبخند افسانه ای در مواجهه با پلیس،مه 1968

اقدام پلیس علیه آنها بودند ـ تقسیم شد.

آنجلا دیویس که یکی از رهبران جنبش پلنگان سیاه بود یک ویژگی مشترک با دیگر رهبران قیام در اروپایعنی کهن بندیت و ابی هافمن داشت وآن این بود که هرسه پیرو هربرت مارکوز فیلسوف سوسیالیست آلمانی بودند.کسی که که به عقیده بسیاری در حقیقت باآثار جنجالیش - نظیر "انسان تک ساحتی"-رهبر اصلی تفکر می 1968 بود.چهره کاریزماتیک کهن بندیت وژست های مشهوری که در مقابل دوربین های تلویزیونی و عکاسی -مثلا عکس مشهور او که در مقابل یک مامور پلیس ایستاده و به او لبخند میزند-به سرعت یک وجهه محبوب و عمومی به وی دادو اورا به عنوان سمبل دانشجوی معترض شناسایی نمودو  طولی نکشید که به او القابی همچون "یهودی سرخ"،"دنی سرخه"و دانیل خله"دادند-دانیل خله برگرفته شده از نام فیلمی بود به نام پیرو خله از ژان لوک گداراز کارگردانان موج نوسینمای  فرانسه و از رهبران فرهنگی می 1968-و حتی گروه موسیقی رولینگ استونز آهنگ معروف مبارز خیابانی/ را به نوعی با تاثیر گرفتن از کهن بندیت  و نقش او در تظاهرات خیابانی ساخت. هرچند که ملیت خارجی او بارها مورد اشاره مخالفین جنبش قرار می گرفت، اما حتی این مخالفت ها نیز در پرتو این شعار آهنگین دانشجویان که می گفتند"ما همه یهودیان آلمانی تباریم"راه به جایی نمی برد.ژرژ مارشه،رهبر حزب کمونیست فرانسه گفت:"روح پلیدی که پشت تمامی این آشوبها قرار دارد،آنارشیست آلمانی، کوهن ـ بندیت است.وی و هربرت مارکوزه در خدمت انقلاب نیستند و برای آن مضرند."وی همچنین دانشجویان معترض را پسران بورژوازی نامید.شورشهای تا تاریخ سیزدهم می که ده میلیون کارگر در فرانسه اعتصاب کردند ادامه یافت .با وارد شدن طبقه کارگران و حزب کمونیست  کهن بندیت و گروهش آهسته آهسته در اقلیت سیاسی قرار گرفتندو سرانجام دولت فرانسه در تاریخ بیست و دوم می وی رابا عنوان "بیگانه فتنه گر" ممنوع الورورود به فرانسه دانست و به این ترتیب دوره کوتاه اما اثر گذار رهبری وی پایان یافت اما حرکت ادامه یافته و اثرات انکار ناپذیری به جا گذاشت.در 30 ماه می دوگل با طبقات دارا اتمام حجت کرد: “یا حول من متحد شوید، یا کارتان ساخته است. اگر من سرنگون شوم، حزب کمونیست هوادار شوروی قدرت را بدست خواهد گرفت.” این استدلال، حتی مورد پذیرش سوسیالیستها قرار گرفت؛ سوسیالیستها موفق شده بودند بخشی از جنبش دانشجوئی و دیگر جنبشها را تحت لوای حمایت از قیام به همکاری با خود بکشانند. آنها تحت آن شرایط می ترسیدند هرحکومتی که توسط اپوزیسیون تشکیل شود، مستعد است تحت تسلط حزب کمونیست فرانسه قرار گیرد. حزب کمونیست فرانسه هم عقب نشست؛ این نوع قیام علیه گلیسم نه به خواست آنها مبتنی برشریک بر در قدرت حاکم شدن کمک می کرد و نه در جهت منافع شوروی و متحدانش بود. گفته می شود افراد دوگل از رهبری حزب کمونیست فرانسه خواست که در کنار آنها بایستند تا از فرانسه در مقابل سوسیالیستها که می خواهند سیاست خارجی کشور را تابع منافع آمریکا نمایند، محافظت نمایند. بدین ترتیب تمامی احزاب ارتجاعی، راست و “چپ” برسر یک نکته توافق کردند: اگر دوگل نباشد، مصیبت ببار خواهد آمد.پاسخ به دعوت رئیس جمهور، صدها هزار زن و مرد شیک پوش در مقابل خیابان پرزرق و برق شانزه لیزه ازدحام کردند و فریاد حمایت از حکومت، سرزمین پدری و پروردگار را سردادند. دختران پیشخدمت را کارفرمایان بزور به راهپیمائی کشاندندودولت تمام تشکیلات مرتبط با شورش را منحل اعلام کرده و در صدد دستگیری رهبرانشان برآمدو شارل دوگل به قدرت بازگشت.با اخراج از فرانسه کهن بندیت به فرانکفورت بازگشت و به همرا یوشکا فیشر-که بعدها وزیر خارجه آلمان شد-سکان رهبری گروه" رئالو" و بعدها "انتقام انقلابی" را به دست گرفت.رئالو گروه پراگماتیک بوده و یکی از ارکان حزب سبزها شد و همراه تعدادی از کمونیستهای سابق و چپهای لیبرال شد.در  اوایل دهه 1970گروه ریالو به همکاری با گروههای چپ افراطی-نظیر بادرماینهوف و کارلوس تروریست فراری- و شرکت در عملیات مسلحانه متهم شداما گواهی شهود بعضا متناقض یا غیر حقیقی بود.خط مشی های گروه انتقام انقلابی بیشتر حول تظاهرات و جنگهای خیابانی،اعتصابات ومانیفست آنان بیشتر قرائتی آنارشیستی -سوسیالیستی داشت.این گروه در اواسط دهه 1970  گروه اعتصابات موفقی را در کارخانه های هوخست و اوپل آلمان هدایت کرد.ارگان اصلی این تشکیلات نیز مجله بود با نام "فلاشترستند"که در فرانکفورت واقع بود.از سال 1978 کهن-بندیت به عنوان ناشر به فعالیتهایش ادامه دادو سردبیر فلاشترستند شد.در 1984 وی به حزب سبزهای آلمان پیوست و  یکی  از    مخالفین     مصمم    بنیادگرایی اکوسوسیالیستی شد.در مارچ 1989 وی در انتخابات شهرداریها با فولکر هاف ائتلاف سبز-قرمز را تشکیل دادو عضو شورای شهر فرانکفورت شد و دفتری برای فعالیتهای چندفرهنگی تاسیس نمود.در سال 1994 وی به عنوان نماینده حزب سبز در پارلمان اروپا برگزیده شدو از طرح مداخله نظامی کشورهای اروپایی علیه صربهاو در حمایت از مسلمانان در بوسنی حمایت نمود.در سال 1999 وی کاندیدای حزب سبز های فرانسه یرای انتخابات پارلمان اروپا شد و این حزب توانست حدود 10 در صد آرا را کسب کند.کهن بندیت ریاست فراکسیون سبزها را در پارلمان اروپا بر عهده دارد.وی در مدت عضویت و بعدها ریاست سبزها در پارلمان اقدامات  و بحثهای جنجال برانگیزی را مطرح نمود از جمله:اعطای حقوق بیشتر برای   مهاجران   و      طرحهای       گسترش دادن مهاجرت،قانونی کردن استفاده از مواد مخدر سبک ، عدم استفاده از انرژی اتمی،حمایت از حمله نظامی به افغانستان علیه رژیم طالبان و... .به طور کلی وی بیشتر خواهان بحث و بررسی در باب مواردی است که جنیه تابو گونه به خود گرفته و دارای دیدگاههایی مستقل و صریح در این زمینه می باشد.  از دیگر مناصب او می توان به عضویت درکمیسیون های امنیتی،دفاعی و بودجه اتحادیه و نیز عضو کمیسیون مختلط پارلمانی برا بررسی عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا  اشاره کرد.وی دارای همسر و دوفرزند پسر می باشد که در فرانکفورت زندگی می کنند.فعالیتهای فرهنگی عمده او شامل ساخت فیلم یهودی فرانکفورتی در 1991 و نیز  کتابهایی نظیر:کمونیسم منسوخ (1968-به کمک برادرش گابریل)،هزارو نهصدو شصت و هشت(1988-با همراهی

یوشکا فیشر ،یورگ تونهوفن) و ...                                                                                                                                              

وی دارای مدرک دکترای افتخاری ازدانشگاه تیلبورگ هلند و نشان افتخاری سوسیالیسم سیاسی می باشد

 

                                                منابع:

1.ویکی پدیای انگلیسی

 2.سایت شخصی دانیل کن بندیت

3.کتاب 68 اثر دیوید کوت

4.خودم

 

    

           

        

      

     

                                                                                                                                   

چهره های محبوب من:آلن گینزبرگ

چهره های محبوب من:  آلن گینزبرگ

 

اروین آلن گینزبرگ در 3 ژوئن 1926 در خانواده ای یهودی و در نیوجرسی متولد شد.پدرش لوئیس گینزبرگ شاعر و مادرش نائومی لوی گینزبرگ نیز معلم دبیرستان بودند.مادر گینزبرگ دچار بیماری صرع و نوعی اختلال روانی پارانوییک بود ولی با این وجود در حزب کمونیست ایالات متحده آمریکا فعالیت داشت و اغلب آلن جوان و برادرش یوجین را با خود به نشست های حزب می برد.گینزبرگ بعدها تعریف کرد که مادرش همیشه و هنگام خواب داستانهایی مثل گردش یک پادشاه عادل  اطراف قصرش  و برکت دادن کارگران بیچاره را برایش تعریف می کرد .گینزبرگ در نوجوانی شروع به نگارش مقالاتی  در نیویورک تایمز  که اغلب در باره موضوعاتی چون جنگ دوم جهانی  و حقوق کارگران می کند.در دوره دبیرستان الن گینزبرگ معمولا مادرش را به نزد روانپزشک می برد و خاطرات این دوره وی را آشفته و نگران نمود وی بعدها شرح کامل روابطش با مادر را در شرح حالی به نام "قدیش برای نائومی گینزبرگ"*بازگو کرد.

در سال 1943 از دبیرستان فارغ التحصیل شد و به دانشگاه ایالتی ماونت کلر رفت و سپس در 1949 با کمک هزینه "انجمن جوانان عبرانی " پترسن وارد دانشگاه کلمبیا شد.هنگامی که وی سال اول دانشکده بود با لوسین کر(Lucien Carr) آشنا شد ،کر وی را به تعدادی از نویسندگان بعد ها مطرح  مکتب بیتBeat Generation   همچون جک کرواک1/و ویلیام باروز2/معرفی نمود .کر همچنین گینزبرگ رانیز به نیل کسیدی/Neal Cassady ،نیز معرفی نمود.گینزبرگ و کسیدی بعدها از دوستان بسیار صمیمی یکدیگر شدند و کرواک بعدها در رمان بسیار مطرحش به نام در جاده/On The Road که در سال 1957 منتشر شد، ملاقات آن دو را توصیف نمود.   

بعدها و در اواسط دهه 1960 گینزبرگ با همراهی تیموتی لیری 3/،باب دیلان 4/ ،راد مک کوئن 5/و ... میان مکتب بیت و جنبش هیپی ها پیوند برقرار کرد.شهرت عمده گینزبرگ به خاطرشعر بلند ی به نام زوزه  ۶ / است که آن را در 1956 ارائه داد و باعث بحث و جدل فراوان گشت.  سبک شعری وی به طور کلی تحت تاثیر مدرنیسم ورمانتیسیسم و به خصوص ریتم و ضرب آهنگ موسیقی جز ، علایق بودیستی و نیز  یهودیت می باشد.مفاهیمی چون گرایش به همجنس گرایی و پناه بردن به قوه وهم و خیال و نقش جامعه مصرفی در نابود کردن ارزشها و علایق انسانی در شعر گینزبرگ ،به گونه ای خاص و گهگاه عریان مطرح می گردند و شاید به واسطه بیان تکان دهنده شعری بود که وی را همردیف  دیگر شعرای مطرح انگلیسی زبان مورد علا قه اش چون ویلیام بلیک 6و والت ویتمن ۷می سازد .

آلن گینزبرگ در حال شعر خوانی در رویال آلبرت هال لندن،1965  

  اثر مطرح وی یعنی زوزه، با این عبارت آغاز می گردد:من بهترین افکار نسل خودمو دیدم که از دیوانگی نابود شدند"این عبارت و ادامه شعر به دلیل بیان صریح و ادبیات خاص که گهگاه بیانی سوررئالیستی و مالیخولیائی به خود می گیرد  برای آن هنگام تازگی غریبی داشت و همین صراحت لهجه و گرایشات چپ گرایانه بود که مدتی سبب ممنوعیت و دادگاهی شدن ناشر آن یعنی لارنس فرلینگتی شدگینزبرگ سپس سیر و سلوک درونی اش را ایتدا با مسافرت به هندوستان و سپس آشنایی با چوگیام ترونگپا۹/آغاز کرد.ترونگپا یک بودائی تبتی و استاد علوم مدیتیشن در مدرسه واجرایانا بود و گینزبرگ وی را به طور اتفاقی در نیویورک ملاقات کرد. ترونگپا مدتی طولانی دوست و معلم گینزبرگ بودسبک شعر خوانی گینزبرگ عموما آهنگین وهمراه با موسیقی  بود و اغلب در شعرخوانی هایش از سازی به نام هارمونیوم که نوعی ارگ  بود استفاده می کرد و یک گیتاریست نیز همراه  وی می نواخت.گینزبرگ در سال 1993 جایزه کتاب ملی را برای اثر ی به نام "خزان آمریکا "۱۰ /  دریافت نمود و مدتی بعد مدال شوالیه هنر و ادبیات را ازطرف  وزارت فرهنگ فرانسه به وی اعطا گردید در سال 1994 گینزبرگ در جریان قطع رابطه  "انجمن بین المللی گی  و لزبین" ۱۱/ باانجمن عشق ورزی مردان با پسران جوان درآمریکای شمالی)) ۱۲/ ،    گینزبرگ از انجمن اخیر   دفاع نمود و بیان داشت که هنوز عشق هیستریکی به پسران جوان دارد.  گینزبرگ تا پایان حیات به اصول فکریش همچون گرایش به سوسیالیسم و اعتقاد به ارزشهای انسانی پایبند بود ،در سال 1996 مجموع ای از اشعار انتخابی اش بین سالهای 1947 تا 1995 منتشر کرد و عاقبت در پنجم آوریل 1997 در سن 71 سالگی  و بر اثر بیماری سرطان در گذشت. 

پانوشت ها:

 

1.نویسنده معروف آمریکایی مکتب بیت و خالق رمان در جاد ه/Jack Kerouac 

2.نویسنده آمریکایی خالق ناهار عریان/William Burroughs

3.روانشناس آمریکایی/Timothy Leary

4.خواننده ،آهنگساز و نوازنده سرشناس موسیقی راک/Bob Dylan         

5.نویسنده آمریکایی/Rod McKuen

۶./Howl

۷.شاعر مطرح انگلیسی قرن هیجده/William Blake

۸.شاعر آمریکایی قرن نوزده/Walt Whitman

۹.Chogyam Trungp

۱۰.The Fall Of America 

۱۱.ILGA

۱۲.NAMBLA

 

 

 

 

100 خواننده( آوازه خوان) برترهمه دورانها از دید مجله Mojo

مجله انگلیسی موجو در تاریخ 25 اکتبر 1998 لیستی را منتشر کرد با

عنوان 100 خواننده همه دورانها و تمام سبک های موسیقی از پانک

راک گرفته تا اپرا و راک ان رول و هارد راک و فولک و ووکال و... . 

به نظر من لیست قابل قبولی است و از عجایب خوشایند آن می توان به

قرار گرفتن نام هایی چون :نصرت فتح علی خان ،جف باکلی،نیک کیو

،جانی لیدن ، ری دیویس و ... در فهرست اشاره کرد.  

     ضمن اینکه باید به خاطر نبودن عناوینی چون مایکل جکسن،مدانا

،جیمز هتفیلد ،اکسل رز ، لایونل ریچی ، سلین دیان و دهها خزعبل

دیگر،از شهامت ترتیب دهندگان این فهرست   قدردانی کرد . 

    دلخوریهای من:اعطای رتبه اول به آرتا فرانکلین ، یازدهم به باب دیلن

،بیست و ششم به میک جگر ،نود و ششم (؟؟!!!)به رابرت پلنت  و نود

و نهم برای بروس اسپرینگستین بی انصافی نیست؟؟؟  

     ضمن اینکه حضور کرت کوبین ، ویلسن ها (جیکی و برایان)،تام

جونز، لیام گالاگر و خیلی های دیگر کمی غیر قابل هضم است ،در

حالی که نامی از جانی کش،ویلی نلسن ،بی بی کینگ ،هری بلافونته ،

اریک بوردن ،بابی دارین ،راب هلفورد ، لو رید و دهها تن دیگر به چشم نمی خورد. 

    اصلا خودتان لیست را ببینید و قضاوت کنید(راستی دارم با U2  حال

می کنم):     

       1 .  آرثا فرانکلین     

  2.  فرانک سیناترا    

     

3.  ری چارلز    

     

4.جان لنون     

     

5.بیلی هالیدی     

     

6.ماروین گی     

     

7.الویس پریسلی    

     

8.استیوی واندر    

     

9.سم کوک     

     

10.اتیس ردینگ    

     

11.باب دیلن     

     

12. نات کینگ کول    

     

13.پل مک کارتنی    

     

14.الا فیتز جرالد    

     

15.ون موریسن    

     

16.هنک ویلیامز    

     

17.نینا سایمون    

     

18.جورج جونز    

     

19.جونی میچل    

     

20.روی اوربیسن    

     

21.لیتل ریچارد    

     

22.جیکی ویلسن    

     

23.جیمز براون    

     

24.آل گرین     

     

25.پتسی کلاین    

     

26.میک جگر     

     

27.داستی اسپرینگفیلد    

     

28.برادران اِورلی    

     

29.بیورک     

     

30.لیتل ویلی جان    

     

31.نصرت فاتح علی خان    

     

32.تونی بنت     

     

33.دایانا واشینگتن    

     

34.جف باکلی     

     

35.کارن کارپنتر    

     

36.پگی لی     

     

37.سارا وان     

     

38.تینا ترنر     

     

39.دیوید بووی    

     

40.گلادیس نایت    

     

41.تیم باکلی     

     

42.دیون وارویک    

     

43.مهلیا جکسن    

     

44.بانی ریت     

     

45.لوچانو پاواروتی    

     

46.ایگی پاپ     

     

47.برایان ویلسن    

     

48.مادی واترز    

     

49.هولین ولف    

     

50.بینگ کرازبی    

     

51.رد استوارت    

     

52.جانی ماثیس    

     

53.بابی بلو بلند    

     

54.چت بیکر     

     

55.کارل ویلسن    

     

56.دانی هاتاوی    

     

57.بونو     

     

58.پل راجرز    

     

59.دیوید رافین    

     

60.الیزابت فریزر    

     

61.کریسی هایند    

     

62.جان لایدن     

     

63.ماریا کالاس    

     

64.مویس استاپلز    

     

65.ری دیویس    

     

66.باب مارلی    

     

67.اسموکی رابینسن    

     

68.استیو وینوود    

     

69.توم یورک     

     

70.لوئیس آرمسترانگ    

     

71.رابرت جانسن    

     

72.نیل یانگ     

     

73.نیک دریک     

     

74.اسکات واکر    

     

75.گلن کمبل     

     

76.جنیس جاپلین    

     

77.رانی اسپکتر    

     

78.جان لی هوکر    

     

79.جیم موریسن    

     

80.اتا جیمز     

     

81.کیت بوش     

     

82.لفتی فریتزل    

     

83.لوی استابز    

     

84.لوثر واندرس    

     

85.مرل هاگارد    

     

86.نیک کیو     

     

87.برادران گیب    

     

88.ادیت پیاف    

     

89.دین مارتین    

     

90.جیمی هندریکس    

     

91.جودی گارلند    

     

92.تام جونز     

     

93.لیام گالاگر    

     

94.چاک بری     

     

95.کرت کوبین    

     

96.رابرت پلنت    

     

97.استیو ماریوت    

     

98.بتی کارتر     

     

99.بروس اسپرینگستین    

     

100.کی.دی. لنگ    

 

۱۰۰ آهنگ برتر موسیقی راک به روایت خودم

سال جدید رو می خوام با بازی جالب لیست نویسی شروع کنم.موسیقی راک همیشه برام جذابیت غریبی داشته و چیزی بوده که عاشقانه دوستش داشتم به همین خاطر تصمیم گرفتم از بین آهنگها و قطعات فراوانی که از این ژانر بسیار متنوع تا بحال شنیدم به شیوه انتخابهای مرسوم منتقدها که همیشه جذابیت و بحث برانگیزی خاص خودشو داشته ،100 تا از تاثیر گذارترین آهنگ های موسیقی راک رو بر حسب علاقه شخصی انتخاب کنم.ممکنه برای بعضی ها این لیست قابل قبول نباشه،باعث سرگیجه بشه یا حتی تمسخر برانگیز یا ستایش برانگیز باشه. سعی کردم بیشتر آهنگهایی رو انتخاب کنم که دارای المانهای قوی  و بداعتهای شعری،موسیقایی و در یک کلام آوانگارد باشند.به همین خاطر ممکنه بعضی از اینها به هم نخورند.در این فهرست از هنرمند ها و سبک های مختلف این ژانر موسیقی اثری وجود داره ، مثلا از راک ان رول کلاسیک دهه پنجاه و امثال روی اوربیسون و ری چارلز بگیرید تا بریتیش اینویژنایی مثل آنیمالز ، بیتلز ، Themو بعدش تولد سبک راک ان رول بریتانیایی خالص رولینگ استونز تا راک آلبومی دورز وخنیاگر بزرگ فولک راک-راک ان رول  یعنی باب دیلن و پیروانش یعنی باند ، بیردز ،جیمز تایلور و بروس اسپرینگستین.از راک تجربی و توهمی ولوت آندر گراوند و جفرسن ایرپلین گرفته تا گرانژ نیل یانگ و پرل جم وپاپ راک سایمون و گارفونکل،نیل دایموند ،بیلی جویل و انقلابیون سبک سول مثل جیمز براون .از هارد راک کلاسیک  و اسیدی  جیمی هندریکس ، اشتپن ولف ، فری  تا هارد راک غنایی هو و لاینرد اسکاینرد تا ظهور غولهای پروگرسیو و اسپیس راک یعنی پینک فلوید و جنسیس و بالاخره پدران موسیقی متال یعنی لد زپلین و بلک سبت و دیپ پرپل ، یوفو  و AC/DC، پانک هایی مثل ایگی پاپ و کلش،جز-راک وان موریسون ،بزرگان سبک گلام مثل تی - رکس و دیوید بووی،فولک خالص لئوناردکوهن ،آلترنیتیو پسامدرن تام ویتس، R.E.M  ،  نیک کیو و جف باکلی و... .قدیمی ترین اثر این فهرست مال سال 1959 و جدیدترینش هم مال سال 2000 هستش.باب دیلن با 9 آهنگ ، رولینگ استونز با 8 آهنگ ،لدزپلین و هو با ۴ آهنگ و دورز،بروس اسپرینگستین ، دیوید بووی ،ولوت اندرگراوند و بیتلز با 3 آهنگ بیشترین آثار رو در این لیست دارند.      در آینده سعی می کنم فهرست آلبومهای برگزیده موسیقی راک ،هنرمندان و آهنگسازان برتر  و آثار سینمایی و ادبی برگزیده  رو از نظر خودم بنویسم. مطلب  رو در حالی که قطعه هپروتی استثنایی پینک فلوید یعنی Learning To Fly گوش می دم ادامه میدم. در ضمن زیاد تو فکر ترتیبش نرید.                                                                                                                                                            
  1. All Along The Watchtower (1967) -Bob Dylan   
  2. Jumpin Jack Flash (1968) -The Rolling Stones   
  3. The House Of The Rising Sun (1964) -The Animals  
  4. Sympathy For The Devil (1968) -The Rolling Stones  
  5. Whole Lotta Love (1969) -Led Zeppelin    
  6. Heroin (1967) -The Velvet Underground   
  7. Born To Be Wild (1968) -Steppenwolf    
  8. Free Bird (1973) -Lynyrd Skynyrd    
  9. Union Sundown (1983) -Bob Dylan    
10. Won't Get Fooled Again (1971) -The Who   
11. Stairway To Heaven (1971) -Led Zepplin   
12. A Day In The Life (1967) -The Beatles    
13. Five Years (1972) -David Bowie    
14. Born In The USA (1984) -Bruce Springsteen   
15. Roadhouse Blues (1970) -The Doors    
16. Like A Hurricane (1976) -Neil Young    
17. Street Fighting Man (1968) -The Rolling Stones   
18. Voodoo Child(Slight Return) (1968) -Jimi Hendrix  
19. I'm Waiting For The Man (1967) -The Velvet Underground  
20. Go Your Own Way (1977) -Fleetwood Mac   
21. Proud Mary (1969) -Creedence Clearwater Revival   
22. What I'd Say (1959) -Ray Charles     
23. Astral Weeks (1968) -Van Morrison    
24. One (1991) -U2      
25. Stuck In The Middle With You (1973) -The Stealers Wheel 
26. Born To Run (1975) -Bruce Springsteen   
27. Cold Irons Bound (1997) -Bob Dylan    
28. For What It's Worth (1966) -Buffalo Springfield   
29. Gloria (1965) -Them     
30. While My Guitar Gently Weeps (1968) -The Beatles  
31. I Need Somebody (1973) -The Stooges   
32. Turn!Turn!Turn! (1965) -The Byrds    
33. The End (1967) -The Doors     
34. London Calling (1979) -The Clash    
35. My Generation (1965) -The Who    
36. Bullet The Blue Sky (1987) -U2    
37. Satisfaction (1964) -The Rolling Stones  
38. Ballad Of A Thin Man (1965) -Bob Dylan   
39. The Sound Of The Silence (1966) -Simon & Garfunkel  
40. Light My Fire (1967) -The Doors    
41. White Rabbit (1967) -Jefferson Airplane   
42. Grace (1994) -Jeff Buckley     
43. Sweet Jane (1970) -The Velvet Underground   
44. Money (1973) -Pink Floyd     
45. Hell's Bells (1980) -AC/DC     
46. The Pusher (1968) -Steppenwolf    
47. The Weight (1968) -The Band    
48. Fever Dog (1971) -Stillwater     
49. Black (1991) -Pearl Jam     
50. Space Oddity (1969) -David Bowie    
51. Kashmir (1975) -Led Zepplin      
52. Jungleland (1975) -Bruce Springsteen    
53. Knockin On Heaven's Door (1972) -Bob Dylan   
54. With You There To Help Me (1970) -Jethro Tull   
55. Tangled Up In Blue (1975) -Bob Dylan    
56. Jockey Full Of Bourbon (1985) -Tom Waits   
57. Let's Work Together (1968) -Canned Heat   
58. Suite:Judy Blue Eyes (1969) -Crosby,Stills,Nash & Young  
59. In Dreams(1961) - Roy Orbison
60. Bad Moon Rising (1970) -Creedence Clearwater Revival  
61. When The Levee Breaks (1971) -Led Zeppelin   
62. Get It On (1971) -T.Rex     
63. Sweet Baby James (1970) -James Taylor    
64. Baba O'Riley (1971) -The Who    
65. Smoke On The Water (1972) -Deep Purple   
66. Like A Rolling Stone (1965) -Bob Dylan   
67. Imagine (1971) -John Lennon    
68. The Seeker (1976) -The Who    
69. All Along The Watchtower (1968) -Jimi Hendrix   
70. Gimme Shelter (1969) -The Rolling Stones   
71. I Let Love In (1994) -Nick Cave & The Bad Seeds   
72. Maggie May (1971) -Rod Stewart    
73. Things Have Changed (2000) -Bob Dylan   
74. Get Up!(I Get A Feel A Sex Machine) (1970) -James Brown  
75. Tomorrow Never Knows (1966) -The Beatles   
76. With Or Without You (1987) -U2    
77. Dancing With The Moonlight Night (1973) -Genesis  
78. Revolution Blues (1974) -Neil Young    
79. Sunshine Of Your Love (1967) -Cream    
80. Solitary Man (1967) -Neil Diamond    
81. Paranoid (1971) -Black Sabbath    
82. Suzie Q (1969) -Creedence Clearwater Revival   
83. Belladonna (1976) -UFO     
84. Money For Nothing (1985) -Dire Straits    
85. Bounch Of Lonesome (1969) -Leonard Cohen    
86. Nineteen Sixty Nine (1969)-The Stooges    

87. All Right Now (1970) -Free     
88. L.A Woman (1971) -The Doors    
89. Can't Keep From Cryin (1968) -Ten Years After   
90. Pain It Black (1966) -The Rolling Stones    
91. Queen Bitch (1971) -David Bowie    
92. Son Of A Preacher Man (1969) -Dusty Springfield  
93. Lust For Life (1977) -Iggy Pop    
94. We Didn't Start The Fire (1989) -Billy Joel   
95. Sister Morphine (1971) -The Rolling Stones   
96. Desolation Row (1965) -Bob Dylan    
97. Allison (1977) -Elvis Costello    
98. Start Me Up! (1981) -The Rolling Stones   
99. Califonia Dreamin (1967) -The Mamas & The Papas  
100.  Brown Eyed Girl (1967) -Van Morrison
  
 Determined By :DANIEL
 باب دیلن